Playa Estrella

Ja in dit paradijselijke oord kun je je er zelfs met een bootje heen laten brengen, maar voor de conditie zijn we de 25 minuten per voet gaan overbruggen, zowaar over bruggetjes in het mangrovelandschap. Spannend voor Ine over twee naast elkaar liggende stammetjes naar de overkant.
We waren er niet alleen, alle bootjes die maar volk hierheen wilden vervoeren, waren er ook wel zo ongeveer, logisch Panama’s bekendste starfish strand. Het viel wel op dat er wat minder obesitas volk was, dus ogen tekort. Het water was door de storm van gisteren en de regenval erg troebel maar ik heb ze gezien de zeesterren. Ineke ook trouwens, want ik heb met een andere snorkelaar er een paar voor mensen met watervrees in het beloopbaar deel van het strand gelegd (wel in het water gelaten uiteraard).
Lekker ons eigen plekje gecreëerd, schaduwwerend en een boten bankje uitgehakt uit een boomstam die na zijn varend leven nu dienstbaar was aan een paar Hollanders die er gebruik van wilden maken.
Na de lunch zijn we naar het vogeleiland gaan lopen deels door verlaten bananen plantages die waarschijnlijk tijdens mijn babyjaren voor de geprakte banaan met liga hebben gezorgd. Ze zijn nu verlaten en het regenwoud mag hier opnieuw beginnen, hebben weer toch nog even profijt van gehad. Hopelijk staan hier over 500 jaar weer de reuzen van weleer en geef nou toe wat is 500 jaar in de eeuwigheid.
Prachtige wandeling en prachtig strand met over het strand een wolk van waternevel die voor de verfrissing zorgde. Je moet wel een beetje brutaal zijn want de mensen die hier en daar een optrekje hebben, hebben honden en een bordje dat je er niet langs mag, maar als wereldburger mag je toch overal lopen, is mijn idee.
Terug naar het hostel, opfrissen om daarna bij de buren te gaan eten. We waren daar om 17.00 uur en en route kwam spontaan onze Chileense aanlopen en met een warm welkom van drie kussen hebben we bijgepraat over de dag die wij en zij ook aan het strand hebben doorgebracht.
Lekker gegeten, douche gepakt en we zitten nu aan een biertje. Toevallig zijn er mensen te eten en hij spreekt vloeiend Engels. Zijn vader die boer was zat zwaar in de politiek tijdens het Noriega regiem en om de dienst te ontvluchten is hij in Amerika gaan studeren. Na de vlucht van Noriega naar Miami en de Amerikaanse inval is hij terug naar Panama gekomen om het bedrijf van zijn vader over te nemen.
Hij melkt 49 koeien, heeft 20 ha cornland met twee crops a year en voor het weiland heeft hij 100 vierkante meter per koe per dag nodig en het omweiden gebeurt om de 21 a 28 dagen. De grasrassen zijn bekende Afrikaanse rassen. Hij heeft een goed bestaan ondanks dat de grondprijs waar hij boert in de buurt van David, opgelopen is naar de $ 100.000; we hebben leuk gekletst.
Heb nu zin in een bakkie.