Van dier naar mier of ....
Blijf op de hoogte en volg ErickIneke
08 Januari 2015 | India, Jaisalmer
Vandaag 330 km gereden naar Jaisalmer, het uitzicht is eindeloos. Ik bedoel je ziet geen einder, dat blijft toch altijd bijzonder, dat je eindeloos ver kunt kijken. De begroeiing wordt steeds dorder, behalve de perselen van de rijkere boeren die een regeninstallatie hebben en een waterbron, die kunnen een tweede oogst halen in dit gebied. Het is nu te droog dus de desert is dor en droog, de schapen, koeien, geiten en kamelen vreten nu alles kaal. De beste boer is af te meten aan het resultaat van zijn beregeningsysteem. De tarwe en het mosterdzaad wisselen bij de ene of de andere boer nog in kwaliteit. Het is wonderlijk wat water en bemesting kan doen in deze zeer schrale omgeving. De meeste boeren hebben hun vee binnen een afrastering lopen, met soms een slordige draad maar ook goede tot zeer luxe afrasteringen in de vorm van een totaal gemetselde muur. De boeren met een slordig draadje maken zich niet ongerust, het vee komt altijd wel weer thuis, voor zover het leven als dier niet is omgeruild voor een ander leven.
Sneu van die hond die een koe aan het leegeten was, dat die waarschijnlijk door een voertuig een dodelijke opdonder heeft gehad. Ja een hondenleven kun je soms ook maar beter verruilen voor een leven als mens in een hoge kaste. Koeien zijn heilig, die laat men liggen tot het karkas botschoon is gegeten door honden, vogels en insekten. Toch wel slim die koeien, ze lopen gewoon over de middenstreep zodat het verkeer links en rechts kan passeren. Kishan hield dan ook geen vaart in, maar bij de kalfjes die nog veel moeten leren, minderde hij altijd vaart. Zoals ook bij die joekel van een vrachtwagen die dacht tegen de heuvel op, een autobus te kunnen inhalen. Fijn dat er geen sloten zijn hier en dat de wegberm hier ter plaatse mooi aansloot op de weghoogte. Dus wij de berm in met de bumper van die truck op het netvlies.
Voordeel is wel dat je gelijk zeer fit bent door het gestegen adrenaline gehalte in je bloed. Zo waren we weer helder om te genieten van het landschap.
Op tijd in het hotel, beetje relaxen en daarna met Kishan naar de koninklijke begraafplaats, mooie graftomben en een heuse brandplaats. Hier lag nog een restje knekels klaar, om door de familie opgehaald te worden en in een rivier gegooid te worden. Het liefste in de Ganges, nog beter is om je stoffelijk overschot in Varanasi te laten verbranden, maar dit kunnen alleen maar de welgestelden.
Na de korte wandeling door de stoffige en als riool dienende straten, hebben we in het hotel gegeten. Een muziek groepje die slangenbezweerdermuziek voortbracht, zorgde voor de vrolijke noot. Heerlijk gegeten, vers uiteraard en de tonic kwam bij de buren vandaan.
De internet verbindingen zijn voor deze laptop toch wat traag en zitten vol overladen, met wifi telefoon spelende jongelui. Dus af en toe lukt het, de weblog moet weer werken, daar hadden we tot gisteren ook de nodige problemen mee.
We zitten nu rustig aan de koffie die we zelf mogen zetten want sterke zwarte koffie is toch beter als je dat zelf doet. Dus warm water en een goede nescafe maken veel goed van het gemis van de bakjes in Boksum.
-
09 Januari 2015 - 08:32
Marieke:
Wat heerlijk om weer bij jullie reis aanwezig te zijn! Geniet, dan geniet ik van jullie verhalen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley