tevoet en tuktuk

8 januari met de benenwagen en tuk tuk door Brits Nederlands Colombo.
Wel wennen van de warme droge woestijnlucht naar de nog warmere en vochtige eilandlucht. Toch maar met de tuk tuk naar het fort, de belangrijkste plaats waar ooit ook Nederlanders hebben huisgehouden. Jammer alles was afgesloten dit in verband met de viering van het tweede zittingsjaar van de PRESIDENT. De man hebben we in een glimp uit zijn auto zien stappen. Hij vierde dit jubileum samen met 1500 monniken uit het gehele land. Het was een af en aan rijden van bussen auto terreinwagens. Op blote voeten het paleis in. Niet zomaar, maar de voeten werden als een soort boeddhistisch ritueel gewassen voordat men door naar binnen kon lopen. Verwonderlijk dat alles op de klok gelijk liep, de bus was leeg of de volgende stond er al weer om zijn lading monniken uit te laten en uit waren ze volgens de Superintendent of Police Dhr. Medawala. Hij vertelde ons dat voor elke monnik ook een bediende was geregeld en dat de monniken het aan niets zou ontbreken. Dit kan gauw denk ik dan, want als je hele dagen rijst bij elkaar sprokkelt is alles met meer smaak al een feestje, of niet soms. Heb trouwens zijn kaartje gekregen toen we het in ons gesprek over leeftijd en backpacken kregen, de goede man werd zowaar bezorgd en gaf zijn business kaart met de opmerking om hem te bellen als er iets mocht gebeuren. Na nog een aantal gebouwen en de nieuw aan te leggen haven te hebben bewonderd, zijn we op het gemak een 5 sterren Hotel aan een binnenmeertje binnen gegaan om een kop koffie en thee te genieten. Gelukkig voldeden we aan de dresscode smart casual. Het duurde nog al even voordat de ober ons wilde helpen maar daarna was de bediening top of the bill, elke lach hebben we duur betaald maar dan heb je ook wat zou Fokke zeggen. In het Chimanonpark, waar een ontspannen zondagse sfeer hing, wat uitgerust en van de flanerende families genoten. In de omgeving van het guesthouse nog wat gegeten in een middenklas restaurant, wafels met een kip champion ragoutje erop, vreemd maar wel lekker en als begeleidend drankje een watermeloensapje, de kleur komt in de buurt van de wijn die ik nu al ga missen.Tegenover het guesthouse nog even van een bakje aardbeien genoten, je moest je best doen om de bediening er geen suiker op te laten doen, ze waren al zeer zoet van zichzelf.