19 januari wat een treinreis

We hebben weer een heerlijk ontbijt gehad, ook maar een aantal sandwiches met tomaat, ei en , evenals de pannenkoeken met banaan besteld, om als lunch mee te nemen in de trein. De thermo weer gevuld met kokend water en de nestcafe zorgen voor de opkikkers onderweg. Je moet er wat voor over hebben, een zwaar gebrom van diesels die de nodige rook uitspugen, een hoog kedeng geluid en het scherpe schuren van de wielen langs de rails soms tegen de pijngrens aan. Ook als je deels doof bent zoals ik, dan doen de oren zeer op een gegeven moment. Het schudden en schommelen is afhankelijk van het stuk rails waar de trein overheen rijdt, hoe meer mensen er in de buurt wonen des te minder geluid maakt de trein. De extreme droogte zorgde ervoor dat het stof de trein in kwam en dan te bedenken dat dit onder de trein wegkomt, opgedroogde mineralen uit de plasjes is tot daaraan toe, maar je moet er niet te veel bij nadenken dat de droge poepresten ook als stof omhoog worden gezogen en door de ventilatoren in de wagon nog netjes worden rond gewaaid. De zon deed ook af en toe zijn best om deze beproeving nog zwaarder te maken door het laten verbranden van je armen als je die in de raamopening gelegd hebt. Tijdens de reis beginnen de zitbeenderen en rug op te spelen. Maar het is de ontbering waard, de schoonheid van dit landschap waar de theestruiken met de jonge toppen helgroen staan te schijnen op het veld om door de Tamil vrouwen, die als gemsen door het veld lopen, te worden geplukt. De boeren die hun best deden om gewassen zoals kool, prei, tomaten en tabak te verbouwen op hun kleine akkers, de kleine dorpjes tegen de hellingen geplakt, watervallen en oerwoud met al hun pracht ontgingen niet aan je gezicht. Dan de als een ijzeren slang zich voortbewegende trein, die soms scherpe draaien moest maken, het was een fantastisch gezicht. Kortom een geweldige reis.