De zon als symbool voor de Inca

21 en 22-01 Puno en Cuzco
De 21ste varen over de baren, het grootste bevaarbare meer dat op de hoogte van 3.800 meter ligt. Op de grens van Peru en Bolivia ligt het Titicacameer met een oppervlakte van 8.300 vierkante km. De Uros bewoners van het meer leven op zelfgemaakte eilanden. Dus met een boot die te laat was op weg naar dit oude volk met een eigen taal, net als alle andere stammen. Als excuus gaf de gids aan dat het een snelle boot zou zijn. Met de jetaandrijving beukten we op de golven, spektakel genoeg. Op het papyrus eiland stonden de vrouwen ons al wuivend op te wachten, terwijl de mannen ons probeerden te paaien om een rondje op een papyrus boot te varen. Drijfvermogen van hun boot was erg hoog, het riet zat alleen aan de buitenkant. De binnenkant was geheel opgevuld met petflessen, ook hier gaan ze met de tijd mee. Uiteraard hou je Ineke niet voor het lapje, dus hier geen stofjes of tasjes geschoord.
Weer in de snelboot het grote water op. Het gebeuk werd bijna teveel . Op weg naar het eiland isla Taquille. Hier zijn we aan een mooie wandeling begonnen. Op weg naar het verhaal over de geschiedenis, zijn er nogal wat mooie plekjes bekeken. Aangekomen bij het restaurant, begon de gids Alex zijn verhaal. Hier nog de lunch gehad, lekker en met een uitzicht op het meer. Doorlopen over het gehele eiland en dan 550 treden afdalen naar het pittoreske haventje. Met de boot weer naar de stad Puno.
Vrijdagmorgen vroeg aan het ontbijtbuffet. De taxi zou om 6:30 uur komen om ons naar het busstation te brengen. Ja zei de driver ik breng eerst deze toeristen en dan kom ik voor jullie. We hadden er best bij gekund, wij maar wachten, we moesten inchecken om 10 voor zeven dus om kwart voor zeven maar een taxi aangehouden en ons naar het busstation laten brengen, daar kwamen we om zeven uur aan. De bus stond er nog, ja 50% van de passagiers zullen ze niet vergeten mee te nemen, met nog een ander stel waren we de enige passagiers met chauffeur, hostess en gids aan boord. Lopen, zitten, drinken, toilet, wifi, slaapstoelen en een wandelpad, alles aan boord, luxer kan het niet. We hebben in Pukara een oudheidkundig museum bezocht met uitleg van de gids. Weer in de bus om te stoppen op het hoogste punt van deze reis Raya 4335 meter hoog. Voor de afwisseling vertelde de gids onderweg van alles en nog wat over deze streek. In Sicvani hebben we een geweldig streekgerechten buffet gehad (zat bij de prijs in) onder het genot van bekende songs op de panfluit en gitaar, zoals Imagen, ja en dat ook nog met een uitzicht op een waterval. Op naar Ragchi een oud tempelcomplex van de Wiraconcha. Ook nog in Andahuayillas, een oud koloniaal stadje, de kerk bekeken: De San Pedro vol met muurschilderingen, Cusco kunst en drie altaren beplakt met bladgoud. Ook hier weer veel afbeeldingen van de zon om de Inca maar te lokken in de kerk te komen. Een zeer relaxte manier van reizen. Aangekomen in Cuzco zijn we de stad in geweest op zoek naar een lekkere maaltijd met Piso Sour. Terug naar het hotel waar het een komende en gaande man (toerist) is.