Marktdag

Rustig aan de markt bezocht, prachtige bouwstijl (neo classical), schoonmaak en een likje verf kan het wel gebruiken. Op weg naar de markt stonden hanen geparkeerd aan een touwtje met een leren riempje aan de poot. Veel Chinees handelswaar, veel vers fruit en groenten en de oude carne(vlees) afdeling. Prachtig om te zien dat op dezelfde manier zoals ruim honderd jaar geleden de stenen afschermingen en werkbanken nog in gebruik zijn. De biefstukken gingen over de toonbank voor $3 per kilo. We slapen dan wel in een appartement, maar kunnen er niet koken, want er zijn geen potten, pannen en keukengerei, dus weer geen mogelijkheid om van die heerlijkheden te smullen. Als ik de kans gehad zou hebben dan had ik de varkenskoppen die we tegenkwamen wel gekocht en er hoofdkaas van gemaakt (zure zult). Nog wat handel gedaan met peuter- en babykleren maar ja welke maat hebben onze kleinkinderen ook al weer.
De soep stond al te pruttelen op de stoven ook 100 jaar oud en nog steeds werkend. Ook de visafdeling had zijn eigen bouwstijl, alles had wel een renovatie nodig, maar het was wel een van de meest aardige markten die ik gezien heb.
Verder op route met de stadwandeling, naar een oud fort La Povora uit 1748. Je kunt de wachttorens beklimmen als het geopend is, je begrijpt dus dat ze nu gesloten waren. Langs verschillende kerken gekomen en van een dezer de toren beklommen. Prachtig uitzicht over de stad Granada, het meer en het achterland. Tijd voor koffie, dat hebben we gedronken in een restaurant wat door doven gerund werd. Ze verstonden niets van wat ik vroeg, totdat ze met een briefje kwam met wat gebarentaal, dat werd leuk communiceren, wat regelmatig de lachers van de bediening opriep. Ja wie weet wat ik allemaal met mijn gebaren heb duidelijk gemaakt, maar de pret was er niet minder om. Aan dit restaurant was ook nog een hangmatten fabriekje gekoppeld dat hangmatten tegen goede prijzen verkocht om sociale werkplaatsjes op te richten. Dus voor het goede doel maar een hangstoeltje gekocht en nu maar afwachten of het met de vlucht mee mag.
De wandeltocht vervolgd en in een bookshop nog gezocht naar een Nicaraguaans kookboek, maar nee, beetje balen want nu mis ik er wel een in de verzameling. Bij het meer gekeken hoe de laatste lichtstralen van de zon over de vulkaan de oude pier verlichtte. Met een lokale schipper gepraat, die tegen een aardig tarief ons morgen wel rond de eilandjes wilde varen. Telefoon nr uitgewisseld en we slapen er nog een nachtje over.
Op weg naar de hoofdstraat hoorden we een zanger, deze was aan het oefenen in een art school van een kunstenaar. Wij zijn er bij gaan zitten en hebben genoten van zijn privé optreden.
Tijd voor diner, met een Zweed aan de klets geraakt. In 1944 geboren en verbonden aan de Zweedse academie van schone kunsten, Carl Magnus, zijn naam klinkt Zweeds, maar hij wist te vertellen dat in april een onbekende Rembrandt naar het Rijksmuseum komt, om alleen in een zaal getoond te worden aan ons Nederlanders. Hij wou niet zover gaan om mij uit te nodigen om de opening daarvan bij te wonen. Leuk gebabbeld met een fles wijn erbij. In de chocolate cafetaria van het Dario Hotel in een chique omgeving, een heerlijke dubbele espresso voor mij en voor Ineke een icekoffie met slagroom, chocolade, roomijs, mocca koffie en chocoladekoekies erop, gedronken. Was erg lekker.
Internet ligt eruit, dus het plaatsen op de weblog wordt een dagje later.