Met de duster aan in bed

Ja, we zijn gezond en wel weer terug in Boksum en dat is ook weer een heerlijk gevoel. Thuiskomen, ergens je vaste plek hebben. De groet van de buren en vrienden op de dag van thuiskomst is natuurlijk hartverwarmend.
De terugreis ging voorspoedig. De taxi was dus geen taxi maar een metallic bleu Toyota automaat met zwartglas in de ramen, spoiler achterop, RVS velgen met dunne sportbanden, een beetje te macho, alles was net te veel. De chauffeur was tot onze verbazing de hoteleigenaar, ja als je een boodschap moet doen ergens in de buurt van het vliegveld dan kun je, je gasten ook wel wegbrengen voor die $40.
Met één hand aan het stuur en de andere aan de telefoon reden we alles voorbij, tot in de politiefuik. Ja, het zoeken naar het laatste document deed de parels van het zweet op het voorhoofd van de chauffeur veranderen in waterstroompjes. Bij ons kwam de zorg omhoog of we nog wel op tijd op het vliegveld aan zouden komen. Het zoeken in allerlei broekzakken en autokastjes duurde lang en de politie had wel geduld. De sorry’s van onze hoteleigenaar waren niet van de lucht.
Was de oplossing nabij? De agent kwam na 25 minuten aankakken met een soort klappertje en wees daar regels aan. Met deze klapper in de hand begon onze hotelchauffeur wat geld te zoeken en een redelijk fors bedrag verdween in de klapper, die na weer tien minuten wachten, werd opgehaald door de agent. Deze nam zonder een kwitantie af te geven de klapper in ontvangst en maande onze driver door te rijden, maar wel met het licht op om niet weer aangehouden te hoeven worden bij andere controleposten. We hebben er nog drie gezien (lucratieve bezigheid of doelgericht, dat blijft de vraag).
Tijdens de rit naar het vliegveld bleven de sorry's de rit vergezellen. Op het vliegveld aangekomen van Managua verliep alles voorspoedig, toch nog een kookboek kunnen scoren, dus ik zit nu vast aan een Nicaraguaanse maaltijd voor vrienden. Ik zal mijn best doen.
Ook nog een masker gevonden van een papegaai voor Joost die daar een verzameling van op na houdt (maskers wel te verstaan). Vliegen naar Panama City ging super. In de wachtruimte voor onze vlucht naar Amsterdam komen we twee andere Boksumers tegen, dus 1% van de Boksumer bevolking bevond zich op dat moment in Panama City. Je moest de verbazing op hun gezichten eens zien toen wij Douwe en Hieke goedendag gingen zeggen, jullie hier, dat kan toch niet…………
Veilig geland na een supersnelle met veel turbulentie gepaard gaande vlucht. Door een omweg te nemen over New Foundland en gebruikmakend van de straalstroom van meer dan 350 kilometer per uur, duurde de vlucht zeker een uur korter.
Met SterNet bus naar het hartje van Amsterdam, waar we in de Jordaan Marloes wandelend met Eya tegenkwamen. Ook zij was verbaasd ons zomaar (?!) op straat tegen te komen. Na een goede lunch en veel geknuffel met Eya zijn we met onze auto die door Joost was meegenomen naar Amsterdam, weer naar huis gereden. Onderweg hebben we zowaar ook nog een toekan gespot.
Tassen uitpakken, de eerste was aan de kant en slapen, dat was koud zeg. Ineke lag met de duster aan in bed (wij slapen altijd met het raam open en het is -3 buiten). Er nog maar een deken bijgehaald om het verschil van 36 graden te overbruggen. Lekker geslapen en zijn nu gezond weer op.
Allen die ons gevolgd hebben gegroet, we hebben een geweldige reis gemaakt.

erickineke