Horende doof word je er van

Gisteren 9-1 op excursie geweest op kikkerjacht, wat een kabaal maken die kikkers in het authentieke regenwoud. Aangezien ik maar half hoor, moet het voor Ineke een hels kabaal geweest zijn. Het bewijst dat ze er waren, maar we hebben er maar een paar gezien. Difficult zei Pedro steeds en geloof dat maar, want groene kikkers op groene bladeren die zie je in het aardedonker van een oerwoud niet. Maar wel veel spinnen gespot en leguaantjes, kleine. We raakten zelfs opgewonden als we een van de spicies die we al eerder gezien hadden, voor de tweede keer of zelfs voor de derde keer tegenkwamen. De score van kikkers was laag maar de 2,5 uur durende nachtwandeling in een regenwoud is op zich zelf al spectakulair. Je raakt echt verward van alle geluiden die op je afkomen. Een aanrader voor iedereen die in de buurt van Santa Fe komt, ga slapen in Hotel Santa Fe en maak een nachtwandeling met de eigenaar Pedro. Het was impressioned.
Vanmorgen lekker op ons gemak de route planning voor de volgende twee dagen gemaakt, hotel gereserveerd op een eilandje in de Stille Zuidzee. Kamer met seaview en gezamenlijke badkamer, dat belooft wat, als er nu een van die mooie Cariben vrouwen gelijk met mij onder de shower zouden willen, maar laten we het maar bij dromen houden.
Zaklamp, zo’n Chinees ding teruggebracht en omgeruild voor een andere, blijft toch rommel, maar ze schijnen wel tot boven in de kruinen van de regenwoud reuzen. Gelijk maar een lunchpakket bij elkaar gezocht, tonijn in groenten, potje mayo en twee stokbroden, dat zal wel voldoende zijn voor de lunch.
Naar het schijnt hebben de Chinezen in het gehele binnenland van de Cariben super stores staan. Je hoort ze niet, maar ze verkopen je wel rommel, van plastic teiltje tot aan jurk, van gereedschap tot aan brood.
Bakkie tute koffie gedaan bij lokaal busstation voor de pick-up busjes die je naar gehuchten ver in de bergen of zelfs tot de Caribische zee brengen over mud wegen. Wij zijn met de benenwagen op weg naar de Santa Maria rivier om een zwem en picknick te doen. Lekker water maar wat een stroming, even wennen dat je pas, na 100 meter meegesleurd te worden, schuin met de stroom mee aan de kant kan komen en dan nog uitkijken of je wel tegen de kant op kunt komen want steile rotsen nopen je tot verder zwemmen. Nu kan ik het lang volhouden maar was toch blij dat ik een paar plekjes vond om uit het water te komen. Het is trouwens wel een ervaring om met een snelheid hoger dan de beste olympische kampioen door het water te schieten, wel met de stroom mee uiteraard. Tegen de stroom in leverde alleen maar een soort overdreven sport activiteit op die er alleen toe leidde dat je vooruit zwemmend meer achteruit gezet werd. Prachtige plek de locals kwamen hier ook nog een plonsje nemen, veel vrouwen met baby’s, oma kon haar hart ophalen.
Voor het eten nog een bergwandelingetje gemaakt en genoten van de rust en de sinaasappelen die ons door een lokale schone werden aangeboden nadat Ineke zei: ’me gusta una naranga’. Nog wat bloemen gespot en de was van een familie die zeker rijk in de kinderen zit. Prachtig hier, net de Pyreneeën maar dan ruiger en natuurlijker.
Alleen voor het eten zou je al naar hotel Santa Fe gaan, niets hoogstaand maar lokale dish met een goede smaak. Je kunt proeven dat het met liefde is klaargemaakt. Nu zijn we aan een bakje koffie toe en genieten na van de lokale muziek, we worden er wel een beetje melancholisch van,
Straks inpakken en we zien morgen wel weer.