Grommend en brullend naar boven

Vanmorgen weer het overweldigende ontbijt genuttigd bij Nirvana lodge, de boel ingepakt, Rodriques de tuin leguaan gespot en afscheid genomen van Sep en Jolanda, de uitbaters van de lodge. De gastvrijheid van deze Duitse biker en Portugese was top te noemen. Zo maak je het niet veel mee. Jolanda heeft ons naar de bus gebracht en we konden ruim zitten in de wind gekoelde bus die wel rechtstreeks naar San Jose reed met in Limon een plaspauze en genoeg tijd om een bakkie te doen.
Bananen, de zee, riviertjes dit bleef zich herhalen tot Limon. Deze plaats is een belangrijke havenplaats voor Costa Rica. Er lagen zelfs schepen op de rede te wachten. De weg in de bergen was driebaans, twee rijstroken omhoog en een naar beneden. De trucks gmc en macks brulden erover om met hun vracht omhoog te komen (heerlijk om dat geluid te horen en dan te bedenken dat onder die motorkap wat zuigertjes op en neer gaan en van geen ophouden weten). Onze bus had de vaart er goed in, bijna alles inclusief veel personenwagens haalden we in. Vakwerk zou je zeggen want met zijn 3-en naast elkaar ging maar net.
Ook na Limon het eerste deel weer veel van hetzelfde, bananen en nog eens bananen. Er was wel verschil in de haciënda’s, er waren er met mooie stenen huizen voor de medewerkers maar ook met oude houten nederzettingen met een hoop troep eromheen. Rommel is in elk land wel een probleem maar hier wel heel erg, men dondert alles maar aan de kant, van een toch wel welvarend land had je dit niet verwacht.
Mooi op tijd aangekomen San Jose (busrit van ruim 4 uur). Handschoenen, ijsmutsen en een winterjas gekocht, want wat is met 20 graden Celsius dan koud als je alle andere dagen 30 of hoger gewend bent geweest. Morgen gaan we naar 3432 meter, dus die winterjas en handschoenen zullen wel van pas komen. Als het niet regent en bewolkt is, moeten we twee oceanen kunnen zien. Op advies van volgers van ons verhaal gaan we door de vallei terug en steken nog een kaarsje aan in de basiliek van Cartago. Dat zal wel 100 colones voor een elektrisch lampje worden, want kaarsen in het houten gebouw zal wel niet mogen, we will see.
Velen zeggen San Jose is niets, maar we hebben een leuke stadwandeling gemaakt, icekoffie gedronken in het Theatercafe en de grandeur van de koloniale tijd opgesnoven. Jammer dat er geen voorstelling was en om nu tot april te moeten wachten, duurt ons wel te lang, vandaar dat we nu maar dit verhaal op schrift stellen.
Na een kip van beppe hebben we nog een koffie met een gebakje genomen, gelukkig maar één gebakje, we konden er wel zes stukken uitsnijden, maar het bleef lekker tot de laatste hap.
Op tijd naar bed want morgen gaan we er weer tegen aan of te wel omhoog.