17 januari voor de afwisseling maar met de bus.

In de Trotter staat ‘als je deze tocht aandurft’, dus de uitdaging was geboren. Mooi landschap hier maar we hebben er niet zo veel van kunnen zien, er zat een rastaberg voor mij, die belemmerde voor een deel het uitzicht door de voorruiten. Het was lekker fris in de bus, de temperatuur nam echter toe naarmate de weg smaller en steiler werd. Heel vaak momenten gezien wie is de baas jij of ik, we treffen het met een chauffeur die never en nooit toegeeft en iedereen op zijn weg opzij dwingt of achteruit laat rijden op het randje van de afgrond. We zijn door zijn houding en snelheid zowaar een uur eerder op de plaats waar we moesten overstappen (Badulla), leuk bergdorpje, maar we wilden nog een uurtje verder naar Ella. We troffen het binnen 20 minuten vertrok er een bus naar Ella voor 52 roepi per persoon, dat is voor een uur in de bus 35 cent, onvoorstelbaar.
Hier waren we prachtig mooi op tijd om een siësta te houden in ons nieuwe verblijf. Tegen drie uur zijn we te voet de wandeling begonnen naar de theefabriek, de tuk tuks afwijzend.
Hier in de fabriek een prachtige rondleiding gehad van een gids die het gehele theeproces netjes aan ons heeft uitgelegd, er op wijzend dat het maken van een goede thee stoelt op 100derden jaren ervaring om de theeblaadjes op een goede manier te laten fermenteren (vorm van rotten). Op de terugweg zijn we dwars door het dal gelopen waar Ineke weer even moest wennen aan de niet verharde grond (ze was bang weer uit te glijden na de val van afgelopen zaterdag). De hoogtemeters zorgden voor enige vermoeidheid, dus hebben we de laatste twee km maar met de lokale bus gedaan, dat was wel even proppen om er in te komen. We werden eruit geperst met plezier van de achterblijvers, die de vrijgekomen ruimte opvulden om iets meer bewegingsvrijheid te hebben.