Wat een uitgestrektheid

Zondag 23 jan vertrokken uit Yabello, de geplaveide wegen verlaten , om de landcruiser zijn best te laten doen op eindeloze gravelwegen, of fijn zand of klei. Ramen dicht anders is het stofhappen, airco heeft dit type niet, maar ze rijden er wel rond. Op weg naar Konso. We zijn daar op bezoek geweest bij de stad New York, een prachtige vorm van erosie, voorzoverr erosie mooi kan zijn. Ook hier een dorpje bezocht, met een gids, deze leidde ons naar het dorp van familie, waar wij via terrassen en landweggetjes, de achterkant van het dorp ingelopen zijn, om de hoorde vliegen te ontwijken, ik bedoel de kinderen. Wat lopen daar een boel van rond, condoom wordt wel gebruikt, maar de mannen drinken veel lokale brouwsels en zijn dan nogal wat eisend naar hun vrouw of gewoon een ander, meestal een jong meisje. Je ziet het niet aan deze kinderen dat ze zo jong zijn, als ze een kind aan de borst hebben. Dorpje was prachtig. Van Konso village naar Buska lodge in omgeving Turmi. Dit was een lange gravelrit langs katoenvelden en overgaand in bush, om dan te vernemen dat de hele Lower Omo valley veranderde in een groenlandschap van pampa achtige grassoorten, omdat de rivier hier eindigde. Vroeger is dit gebied ook een meer geweest. Veel kinderen langs de weg die staan te figureren als circus artiesten, in de hoop dat de landcruisers stoppen om enkele pennen of birrs uit te delen. Woorden te kort om het landschap te beschrijven, we komen laat aan in Buska Lodge en geen mobiel verkeer mogelijk. We zitten nu over de gravel een uur rijden van de grens met Kenia.