Auw, aauw aaauw (Erick)
Blijf op de hoogte en volg ErickIneke
15 Januari 2014 | Panama, Boquete
Ja we hebben ze op de donder gegeven de enkelspieren, de kuiten de knieën en de heupen, but we did it. De hostel dame was al bang dat we het niet zouden halen en had half Boquete al gemobiliseerd als we niet voor 19.00 uur binnen zouden zijn. Maar ze was overweldigend enthousiast toen ze ons om 17.45 uur het hostel zag binnenkomen.
Vanmorgen met lokaal vervoer, de bus die dus overal stopt en altijd vol zit (kunnen wij Hollanders nog wat van leren) naar David en van David naar Cerro Punta een weg verder om vanuit Cerro Punta de Sendero los Quetzales te lopen. Hier kwamen we aan om 12.10 uur en hebben in een local restaurant kip met rijst gegeten, de taxi wachtte wel.
Voor $6 bracht hij ons naar het beginpunt, maar of we voor het lapje gehouden zijn of niet, deze 4wheel drive wilde niet verder dan de hoogvlakten waar men hier allerlei groenten en aardbeien verbouwt. Het was nog een 2 km lopen en dat hadden we willen vermijden. Nog stijgen naar 2400 meter, 800 werkelijk omdat we al hoog zaten, maar neemt niet weg dat het wel een hele klim is en dan moet je nog aan de route beginnen. Het rangershouse was niet bemand, dus dan maar zo op de bonnefooi aan de 8 km stijgen en dalen beginnen en we waren eigenlijk al een beetje moe.
Het oerregenwoud deed de vermoeidheid afnemen, de spanning om langs afgronden van 200 tot 800 meter op een gladde ondergrond liet de adrenaline stijgen, dus opletten en geen voet verkeerd zetten. Alleen in een regenwoud met reuzen zo groot die met hun kruinen voor de schaduw zorgen.
Het vogeltje, de quetzal wel gehoord maar niet gezien. Trouwens weinig wild en insecten gezien of zullen we teveel aandacht aan het juist neerzetten van de voeten hebben besteed. Het blijft indrukwekkend zo’n woud en dan te bedenken dat er nog maar een beetje over is in Panama. Men wil meer woud omhakken omdat naar het schijnt de Spanjaarden niet alle mijnen hebben gevonden en dat deze wouden toentertijd ontoegankelijk waren. Groot wild zoals kapiers, luipaarden en panters komen hier nog voor, dus niet omhakken.
De omgevallen hardhouten bomen werden gebruikt om het pad te plaveien, zoals hier en daar een plank om de modder tegen te houden is wel handig en tegelijk een teken dat we nog op het juiste spoor zitten. Bang ben ik niet zo vlug maar om nu linksaf 45 km naar de Caribische zee te lopen, dat leek mij te veel van het goede.
Niet zoveel mensen on the road, alleen twee Duitsers die een op-en-neertje halfweg maken en een jong Amerikaans stel dit terug ging toen het echt begon te stijgen. Je zou verwachten van de overheid in dit land dat ze alle overgewichtgevallen hier een paar keer op en neer zouden laten lopen. Toevallig net een programma op tv hier met allemaal van die dikkerds zonder hoofd om ze onherkenbaar te houden. Het is hier een zeer groot probleem, komt er van als die bus overal stopt zelfs voor je huis.
We hebben een pracht wandeling gehad met te veel hoogtemeters. Het deed ons weer terugdenken aan Picos d’Europe en de Pyreneeën maar dan hier in Panama in een echt nog ongeschonden natuurlijke omgeving (op het pad na dan).
Eten varieert hier van 3 tot 30 dollar, van echt authentiek tot zeer Argentijns of Italiaans. We gaan nu aan de koffie.
Vanmorgen met lokaal vervoer, de bus die dus overal stopt en altijd vol zit (kunnen wij Hollanders nog wat van leren) naar David en van David naar Cerro Punta een weg verder om vanuit Cerro Punta de Sendero los Quetzales te lopen. Hier kwamen we aan om 12.10 uur en hebben in een local restaurant kip met rijst gegeten, de taxi wachtte wel.
Voor $6 bracht hij ons naar het beginpunt, maar of we voor het lapje gehouden zijn of niet, deze 4wheel drive wilde niet verder dan de hoogvlakten waar men hier allerlei groenten en aardbeien verbouwt. Het was nog een 2 km lopen en dat hadden we willen vermijden. Nog stijgen naar 2400 meter, 800 werkelijk omdat we al hoog zaten, maar neemt niet weg dat het wel een hele klim is en dan moet je nog aan de route beginnen. Het rangershouse was niet bemand, dus dan maar zo op de bonnefooi aan de 8 km stijgen en dalen beginnen en we waren eigenlijk al een beetje moe.
Het oerregenwoud deed de vermoeidheid afnemen, de spanning om langs afgronden van 200 tot 800 meter op een gladde ondergrond liet de adrenaline stijgen, dus opletten en geen voet verkeerd zetten. Alleen in een regenwoud met reuzen zo groot die met hun kruinen voor de schaduw zorgen.
Het vogeltje, de quetzal wel gehoord maar niet gezien. Trouwens weinig wild en insecten gezien of zullen we teveel aandacht aan het juist neerzetten van de voeten hebben besteed. Het blijft indrukwekkend zo’n woud en dan te bedenken dat er nog maar een beetje over is in Panama. Men wil meer woud omhakken omdat naar het schijnt de Spanjaarden niet alle mijnen hebben gevonden en dat deze wouden toentertijd ontoegankelijk waren. Groot wild zoals kapiers, luipaarden en panters komen hier nog voor, dus niet omhakken.
De omgevallen hardhouten bomen werden gebruikt om het pad te plaveien, zoals hier en daar een plank om de modder tegen te houden is wel handig en tegelijk een teken dat we nog op het juiste spoor zitten. Bang ben ik niet zo vlug maar om nu linksaf 45 km naar de Caribische zee te lopen, dat leek mij te veel van het goede.
Niet zoveel mensen on the road, alleen twee Duitsers die een op-en-neertje halfweg maken en een jong Amerikaans stel dit terug ging toen het echt begon te stijgen. Je zou verwachten van de overheid in dit land dat ze alle overgewichtgevallen hier een paar keer op en neer zouden laten lopen. Toevallig net een programma op tv hier met allemaal van die dikkerds zonder hoofd om ze onherkenbaar te houden. Het is hier een zeer groot probleem, komt er van als die bus overal stopt zelfs voor je huis.
We hebben een pracht wandeling gehad met te veel hoogtemeters. Het deed ons weer terugdenken aan Picos d’Europe en de Pyreneeën maar dan hier in Panama in een echt nog ongeschonden natuurlijke omgeving (op het pad na dan).
Eten varieert hier van 3 tot 30 dollar, van echt authentiek tot zeer Argentijns of Italiaans. We gaan nu aan de koffie.
-
15 Januari 2014 - 07:21
Astrid:
Hoi, ik vind jullie wel heel stoer! -
15 Januari 2014 - 08:10
Marieke:
Heerlijk om elke ochtend wakker te worden en weer een reisverslag van jullie op de telefoon te hebben. Zo wordt het vreselijk saaie januari een stukje aangenamer :)! Enjoy! -
15 Januari 2014 - 09:39
Evelien En Thijs:
ik ben het helemaal met marieke eens! wowww, daar heb je vast wel een beetje auw,aaauw voor over!
bedankt weer! -
15 Januari 2014 - 09:45
Evelien & Thijs Jippes:
en stoer vinden we het ook! -
15 Januari 2014 - 11:55
Hans:
Dag Erick en Ineke,
p een druilige woensdag ochtend achter de computer, realiseer ik me dat jullie wandeling een groot contrast vormt met mijn dagelijkse gang naar de apenrots. Blijven jullie in Panama of wordt er ook nog een ander land aangedaan.
Pas goed op jezelf. Voetje voor voetje geeft je de ruimte om je heen te kijken. Tot 8 febr.
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
