Slalommen en achtbaangevoel

Gisteren lekker uitgeslapen, wel even wakker geweest van de badende kinderen om 6.45 uur, die liever een duik nemen in het meer dan de badkamer thuis (voorzover je daarvan kunt spreken) smerig maken. Na het american breakfast, hebben we besloten om een moterbike te huren. Hirsima, onze Japanner had er net een gehuurd en met de sigaret tussen de lippen stoof hij weg. Wij op de Honda automaat, Ineke achterop, het 60-jaren gevoel kwam weer naar boven, om vol gas met 70 km het meer rond te gaan. Boem baf een put in de weg en de moter valt uit, ik was bang dat het wiel geknapt zou zijn, maar alles ging goed. Even uitgefoeterd door Ine bracht de wilde haren weer tot rust, om als 60-jarigen verder te rijden. De koningsgraven gezien, de stoel van de koningen, het Batak dorp, maar daar zijn er veel van. Nog net niet een duik genomen in de hotsprings, want de zwavelgeur deed je de adem benemen. Uiteraard een karbou op de foto gezet en een voor deze omgeving moderne veestal. Zo links en recht van de 100 KM tocht wat pracht- en praalgraven gefotografeerd. Je kunt hier wel drie keer begraven worden, eerst onder in het praalgraf, als de vertering zijn werk gedaan heeft, worden de botten met een groot ritueel een etage hoger begraven en dat kan nog wel een keer zodat je botten de ziel achterna reizen. 's Avonds mister Loi ontmoet die ons naar Tarutung zal brengen, maar niet voordat we de plaats van de praktijkschool hebben bezocht. De voorzichtigste en veiligste chauffeur tot nu toe. Loi heeft veel verteld onderweg en heeft ons netjes bij een bushalte voor Sibolga afgezet. Daar kreeg ik het gevoel afgezet te worden, eerst voor 30(000) daarna 10 er bij om daarna er nog 10 bij te doen. De rugzakken lagen ondertussen al in een bus met gaten, een bus met geen loopvlak op de banden en als laatste in een landcruiser van Toyota met een zeer vrolijke chauffeur. Onmogelijk zou je zeggen naar links sturen om naar rechts te gaan, alle keren in de bochten de spiegel 1 cm langs de andere of de vrachtwagen bak te laten gaan en toch veilig. Oke wat deed hij dan: tegelijk sturen, rijden, naar de pasanten roepen, telefoneren en proberen de schone Indonesische het hof te maken. Ondertussen Batak meezingers beluisteren om af en toe de 120 decibel te overschrijden, eigenlijk een circus act met de ontelbare haarspelden, putten en bulten die we tegengekomen zijn. Dit noemen ze dan de trans Sumatra highway. We kregen met de haarspelden de hobbels en putten echt het idee dat een achtbaan er niet voor onderdeed, gelukkig hebben we geen looping gemaakt, dat is niet zo moelijk in deze prachtige omgeving. Op plaatsen hoorde je de stenen waar je net overgereden was het ravijn in rollen, maar er is geen andere weg en de natuur is onderweg schitterend mooi. De chauffeur heeft ons niet afgezet op het busstation maar netjes voor een Moslim Hotel, zat bij de prijs in. Een kamer geboekt voor 12 euro inclusief ontbijt, welliswaar nasi. Ga nu douchje pakken en pitten.