Tussen de mensen en de ratten

Wat een stad, meer dan 9 miljoen mensen op een hoop, met superbouw en krotten naast elkaar en liefst erachter. Gisteren voor 50 euro pp twee uurtjes gevlogen van Sumatra naar Java. Op het vliegveld de stadslijn gepakt naar blok M en uitgezet op de rondweg waar we van de conducteur van de bus beslist een taxi moesten nemen anders zouden we er niet weg komen, gelukkig stond deze klaar. De beste man wist wel waar we heen moesten zij hij, dus we hebben even naar de speld in de hooiberg gezocht, totdat hij het verstandig begon te vinden om zijn tom-tom aan te zetten. Wat een super studio, ben tegelijk op de fitniss toestellen gesprongen, onze maaltijd werd bezorgd door PHD, de beef in blackpeper was echt lekker.
Een goede nacht gehad, de halve pizza als ontbijt genuttigd en gewoontegetrouw koffie op bed gehad, het kan niet stuk de dag zo te beginnen. Waar naar toe en hoe. Volgens de geschriften moet Kota op de lijst staan, met de mini metro naar het centraal bustation van Blok M. Om daarna met een Airbus, soort koelkast op verhoogd onderstel, via een vrije rijbaan voor hem zelf. Na een uur zo koud als het ijs in de Zwette, kwamen we aan in Kota om tegelijk te ontdooien. Nog door de oude VOC herinneringen gelopen te hebben en op de Amstelbrug een paar kiekjes te hebben gemaakt, bedachten we om maar een luxe koffie te nuttigen in het nabijgelegen Batavia Hotel. Pracht ambiance met James Last muziek op de achtergrond. Volgens de gerant moesten we de haven ook gaan bekijken. Prachtig hoe het hier aan toe ging, dit moet je echt doen als je een beetje in de buurt bent. De lunch genuttigd in het Batavia Cafe, om maar geheel in de koloniale art-deco stijl te blijven. We zijn niet de eerste beroemdheden die hier hun lunch hebben genuttigd, Kennedy en John Lennon zijn ons met vele anderen voorgegaan. Wij zijn ook een bezienswaardigheid in het straatbeeld. Voor de prijs van de lunch kun je ook een dag met de auto rondrijden, maar ja het gevoel opsnuiven is ook wat waard.
Hierna zijn we aan de zwerf geraakt, om zo onder de spoorlijn van Kota door te lopen. Huizen gemaakt van karton en oude planken, kinderen spelend in de drek, zeg maar echte rioolstankdrek en ratten die ertussendoor vliegen, we hebben al veel gezien maar dit overtreft het wel. Gelukkig vriest het hier niet en regenen de kinderen af en toe schoon.
Om de middagwarmte wat te ontwijken hebben we een paar uurtjes in het park doorgebracht met het uitzicht op het monument. Volgens het volk is dit statue de laatste erectie van Soekarno. Het monument heeft veel geld gekost in een periode dat er veel armoede was onder het volk.
We hebben met enkele jongeren gediscussieerd over de toestand van het land. Steeds weer blijkt hoe graag jongeren een gesprek met je willen voeren om Engels te kunnen spreken.
Na wat vragen aan voorbijgangers, wat moeilijk is als je in een ongeletterde buurt zit, zijn we met de Airbus naar Blok M gereden om nog even in de Carrefour ons ontbijt te kopen en hebben daar ook warm gegeten. Morgen gaan we met de trein verder, is weer wat anders. We moeten nog even bedenken hoe we het gaan doen. Nu eerst een biertje.