Dat viel eventjes tegen

Gisteren 8 januari bedachten we om 15 uur nog even te gaan zwemmen. Lopend er heen over de weg naar Alto Piedra en terug via een deel van het langeafstandspad. Als je in Boksum een rondje Zwette doet, dan weet je hoe lang je er over doet, hier moesten we ook nog 1000 hoogtemeters overbruggen, dat viel best tegen. Gelukkig afleiding genoeg onderweg, bloemenpracht, oranges en prachtige bomen en planten. Weilanden met vleesvee, de bramaan een ras uit India dat goed tegen de hitte kan, beter dan wij, het gutste ons bij de liezen del. We hebben even een rustje genomen bij een boer die met vier caballero’s een stier moest vangen. Deze herenboer zelf deed niet zoveel. Hij vroeg aan mij of ik met hem in de ranch wilde gaan om een goede stier voor de slacht uit te zoeken. Nee ik kijk liever toe, hij ook nadat er een door hem aangewezen was, een mooie bruine.
Het was echt rodeo, 35 stieren twee caballero’s te paard en nog twee om hekjes open of dicht te doen en dat allemaal onder toezicht van deze herenboer met 35 stieren, 4 man personeel, twee pickup trucks en 80 ha land. Hij maakte eigen diepvriespakketten voor Panama City en kon er op deze manier goed van rondkomen.
Na dit agrarische oponthoud en wat afgekoeling, zijn we verder gaan lopen. Shit wat was het nog een eind, ik denk dat de hoogte ons parten heeft gespeeld. Gelukkig aangekomen bij het meertje waar we konden zwemmen, nee niks daarvan het leek meer op een eendenvijver die je wel eens ziet bij wat oudere landbouwbedrijven. Dan maar aan de koffie, wat zullen we doen, de waterval stond ook op het program, maar we moesten ook weer terug, dus kiezen we voor de waterval en met de taxi terug,
Beetje eng, spannend, dit zou onze kleinzoon gezegd kunnen hebben maar het kwam uit de mond van Ineke. Ze had wel een beetje gelijk, het was een pad van 850 meter met 300 hoogtemeters en een laag blubber van 10 tot 20 cm, heb nog nooit zoveel gegleden. Uiteindelijk de waterval bereikt en voor het net donker was, waren we weer bij het restaurant waar we nog een half uurtje op de taxi hebben gewacht. Eerst even douchen, daarna lekker gegeten. Wat bier en wijn gedronken en met mensen uit Florida en Denver de avond doorgezaagd.
Vandaag donderdag lekker niks, zwemmen in de Mulaba rivier. Onderweg een koffiebranderij bezocht. Ze maken hier de duurste koffie van Panama, maar na de kattenstront koffie van vorig jaar, neem ik geen koffie meer mee naar huis. Bij de Chinees, zoals ze hem hier noemen, stokbrood en smeerham gehaald voor de picknick, bakje koffie onderweg voor de cafeïne en om 13.00uur waren we bij de rivier. Het was niet echt warm maar in de loop van tweeën was het erg warm, de schaduw opgezocht, zwembroek aan en in het brrrrrrrrrrrrrr koude water, maar na een paar minuten was dit zeer verkwikkend. Na de lunch langs de rivier gewandeld totdat de hoofdrivier de Santa Maria ons tegenhield. Wat een paradijs op aarde hier op de grens van het Panamese regenwoud dat van hier 40 km doorgaat naar de Carabische zee.
Op advies van een Engelse dame, gegeten bij het busstation, polo….. voor nog geen 7 dollar een zeer smakelijke maaltijd. Nu zijn we aan het bijkomen, genieten van de rust en een biertje om vannacht op kikkerjacht te gaan, wel weer door de modder max 10 cm zegt Pedro de baas van ons hotel Santa Fe.