Lange rij

En dat op maandag, wat ze precies deden weet ik niet maar er stonden vanmorgen zeker 4 a 5 honderd mensen voor het politiebureau. Ik ga er maar van uit om iets aan te geven. Nog geen minuut later zien we vanuit onze vliegtuigstoel in een luxe autocar de politie wel heel hardhandig den jong gastjes in allerlei vormen bewegen; het kereltje had zichtbaar redelijk wat pijn. Om de spanning nog verder op te voeren zette de hulpdriver nog een filmpje op waarin ze van bergen vielen en elkaar doodschoten.
Zoals je wel merkt, zijn we op weg met de bus naar Colon, een van de beruchtste steden van Panama als het om geweld gaat. Elke politieman of bewaker wijst je er wel op, dus maar besloten om geen stap verder te zetten en een taxi gehuurd voor het gaan en zitten in dit geval.
De rit voerde ons door een prachtig stuk natuur, het is nog echt ruig op plaatsen. Met de taxi dus verder naar Ford Lorenzo aan de Caribische zee. Weer een prachtige plek weer ooit een machtig ford heeft gestaan. Na dit bezoek zijn we een bakkie gaan doen in het meest luxueuze hotel van de stad.
De koloniale dedain straalt er nog van af. Dat is vlug afgelopen is als je nodig een poepie moet doen op een volle bruine pot, dit laatste had meer weg van een mesthoop.
Het uitzicht op de zee was fantastisch met redelijk veel oceaanreuzen geankerd op de rede. Dat er af en toe nog een los raakt kan geen toeval zijn.
De terugreis zijn we met de trein gegaan een must-do activiteit om in een met echt leer bekleed fauteuil gratis koffie en voor 3 euro wijn richting Panama City te reizen, met zo af en toe een zeekasteel op de achtergrond. Tussen de bergen door waan je je in een paradijselijke wereld, waar volgens kenners ook alles mogelijk is. Met een shared taxi terug naar de stad, opfrissen en hapje BMac halen, koffie in het hotel boven en buiten natuurlijk. Ik heb nu zin om te pitten punt. Gordijnen dichtdoen en wat zie ik tot mijn grote schik weer schuim tot aan het plafond en nu zelfs tot in de grote oceaan waar de jacuzzi in leeggelopen is.