Verbazing

Met een kleine vertraging zijn we eergisteravond uit Amsterdam vertrokken, nadat we door Marloes uitgezwaaid zijn. Met een tussenlanding in Frankfurt op naar Addis. We hadden een goede vlucht en voor het eerst een vismaaltijd gehad die het vermelden waard is. Gelijk op de airport wennen aan het feit dat je weer terug moet schakelen naar de eerste versnelling. Met de nodige tussenstops om visum te regelen en geld te wisselen. Op weg naar buiten stond Sisay en nog een medewerker al klaar om ons op te halen. Kopje koffie doen bij het reisbureau. Oke het avontuur kan beginnen. We verlaten Addis om een uur of 1. Links en rechts, alles wat maar in te halen is, wordt voorbij gereden: geiten, schapen en mensen [door koopwaar niet te zien] ontwijkend,om naar Debre Libanos te gaan. Dit is een heiligdom waar we guided zijn door de priester himself. Ook nog even vier kaarsen gekocht om ieder te gedenken. Omdat we de Kloosterkapel al uit waren, wilde Mijnheer Pastoor ze wel aansteken bij Maria. Het was per slot van rekening voor ons de tweede keer dat we kerstavond vieren. Op naar de Portugese brug, om daar te overnachten bij een uit Duitsland teruggekomen Ethiopiër, die voor zijn oude dagsvoorziening een resortje heeft gebouwd. Het landschap is nu al verbazend mooi, dit moet in de regentijd nog mooier zijn. Prachtig uitzicht vanaf het terras van de kamer op een indrukwekkende kloof. Daar eten we de traditionele injera [volgens sommigen niet te eten], maar zoals overal wagen wij ons aan de lokale specialiteiten. En je vergeet deze eerste keer niet, zoals je veel goede eerste ervaringen niet vergeet, dus eet traditioneel. Na het eten gelijk maar op bed, want hoewel we in het vliegtuig goed geslapen hebben, waren we echt af, we worden toch te oud voor dit soort reizen; nee echt niet! Na een goed ontbijt kwam Sisay ons ophalen om vandaag 440 km te reizen. Prachtig, ja echt prachtig, even stoppen om een foto te maken van een geit, of rund dat geslacht werd langs de kant van de weg. Op de weg was het steeds ontwijken van de kuddes schapen, geiten en runderen. Af en toe een Al-Qaida auto inhalen [zo noemen ze vrachtauto's hier die te zwaar, te hoog of te scheef geladen zijn]. Op mijn voorstel om maar per ongeluk een schaap te raken, ging Sisay niet in en waarom ook; zo'n beestje moet je maar kopen voor de kerstmaaltijd, ongeveer 30 to 50 euro, voor lokale begrippen nog heel veel geld. Wat een mensen op deze vrije dag langs en op de weg. De jeugd was de weg aan het gebruiken om een spelletje te spelen met stok en balletje, maar hield niet minder rekening met autoverkeer. Nog even het schonen van de tef bewonderd, dit is een graanprodukt dat dient om de injera van te maken.
We zijn veilig aangekomen en hebben gelijk de injera met lamsvlees geprobeerd, perfect, maar om nu alles met je vingers van alleen je rechterhand te eten gaat mij net te ver, zoals het voor de ethiopiërs te ver gaat als je links eet, je eet niet met je kakhand.
Verbazend wat een tef, wat een schapen wat een geiten wat een runderen en wat een mensen, het wemelt ervan en als je met ze praat allemaal aardig. Dan nu voor jullie Merry Christmas; wij kunnen dat voor de tweede keer zeggen. Ik ga nu pitten 22.07 uur, groetjes allemaal.









a