Afzien om veel moois te zien
Blijf op de hoogte en volg ErickIneke
22 Januari 2013 | Indonesië, Pemuteran
Zondag de 20ste januari zijn we van Yogya naar de mount Bromo vertrokken voor een 3-daagse trip. 11 uur je zitvlak pijnigen, dit bleef niet alleen beperkt tot de zitbeenderen maar door het gehang het gehele onderstel. Dachten we dat we er al waren moesten we nog een uurtje de bergen in met een kleiner busje dat zich slalommend en grommend in de tweede en de eerste versnelling omhoog worstelde, de zit was hard. Uiteraard is in Indonesië altijd alles anders, dus in een ander hotel gedropt. Werden we daar om 3.30 uur wakker gemaakt om de Bromo te beklimmen en de berg te zien ontwaken in het ochtendgloren. Met de jeep eerst naar het viewpoint. Prachtig om daarna nog 40 minuten stijl omhoog te wandelen, het was mistig dus geen Bromo in the Sun maar Fog, we zullen het maar als ochtend gymnastiek beschouwen op de nuchtere maag. Naar beneden en met de jeep naar de Bromo, regen hield ons niet tegen. Het was ondertussen al knap licht geworden en het woeste vulkaanlandschap was de wandeling waard, hup dan ook de Bromo op. Dit was een tweede ochtend oefening, maar het dampend kratergat met het overzicht over het landschap deed de pijn verzachten. Terug naar het hotel, douchen, ontbijten en ons klaarmaken voor de volgende zit van 7 uur. Komen we laat in de middag aan op het hoofdkwartier van een oude Nederlandse koffieplantage. Hier naar een prachtige waterval gelopen om 19.00 uur een buffet genuttigd, om daarna gelijk te gaan pitten. We moesten weer om 3.30 uur opstaan om de Ijen Krater te bewonderen. Na eerst met de minibus 45 minuten de berg op te zijn gereden, kwamen we bij het pad, dat overigens ook door de sulfietdelvers wordt gebruikt om dagelijks twee keer de route af te leggen met 70 tot 100 kg blokken zwavel in de twee mandjes. Die Javaanse jongens doen het toch maar en daarbij roken ze er stevig op los. De heenweg was steil en prachtig. We werden aangemoedigd door honderden vogels die hun eerste muze tengehoor brachten in het ochtend gloren. De jeugd uit het busje hebben we rustig voor laten gaan en we zijn op ons gemak aan de tocht begonnen. Het uitzicht op het turquoise lake was adembenemend, alleen al door de zwavelrook die uit de mijn 300 meter beneden ons omhoog steeg. De sunrise ook nog meegemaakt hier. Terug afdalen dat gaat wat lichter. Bij het busje aangekomen was het weer anders, busje volproppen, maar niet op onze plaatsen, om naar Ketapang te vertrekken en met de ferry over te steken naar Bali. Je laat het adres van het resort zien en ze duwen je in de bus waarvan de chauffeur het wel zou weten. Hij reed er voorbij en hij hield een mini aan die afgeladen vol zat met schooljongens. Deze heeft ons teruggebracht, wilde wel het dubbele tarief hebben. We zitten nu aan een biertje met uitzicht op de baai en bergen achter ons, beetje bijkomen van het afzien en nagenieten.